Terug naar Terschelling

Terug naar Terschelling.

Het is een nummer van Hessel, een zanger die woont op Terschelling. En wat bevat die tekst een waarheid! Wat er ook gebeurt, je gaat altijd weer terug naar Terschelling…

Voor Wilco begon zijn avontuur op Terschelling lang geleden, toen hij met zijn bedrijf een aantal bouwprojecten op Terschelling kreeg, waaronder een kelder zetten voor Hessel. Jaren kwam hij terug, maar verder dan het café van Hessel kwam hij niet.

Mijn eerste keer Terschelling kan ik me niet herinneren, van jongs af aan komen wij al op de Waddeneilanden, en het is vrijwel altijd volop genieten. Twee jaar geleden gingen we er samen heen en wat was dat heerlijk! Wilco ontdekte er een hele nieuwe wereld en ik eigenlijk, tot op de dag van gisteren, ook! Nu de vier weken Zweden niet doorgingen en Buurten in Buren achter de rug was, boekten we weer een paar dagen Terschelling en o, wat was dat weer thuiskomen!

Balk

Maar eerst brengen we een paar dagen door in Balk (Friesland). De dagen zijn wat regenachtig, maar klagen mogen we eigenlijk nog niet. We verblijven midden in het oude winkelstraatje van Balk bij ‘It Buterhus’. Engelien heeft daar een oud pand prachtig opgeknapt en er drie kamers in gemaakt: ‘Zon’, ‘Water’ en ‘Bos’. Wij verblijven in ‘Zon’, de zon blijft wat uit deze dagen, maar wij zijn natuurlijk het zonnetje in huis. Elke morgen krijgen we een ontbijtmand voor de deur en kunnen we volop ontbijten. Overigens houden we het niet alleen bij dit ontbijt (waar we bijna de hele dag wel mee hadden kunnen doen). Ik denk dat we allebei een paar kilo zijn aangekomen in deze week tijd. Lekker was het wel, al dat eten, maar na deze week gaan we weer even normaal doen.

Reddende engelen

Woensdag huren we een fijn sloepje en gaan we het water op. Voor mensen die een hele dag een bootje huren, is er een vaarroute van 4,5 uur. Maar ach, denken wij, dat kunnen wij ook wel in een half dagje. En zo geschiedde…

Op het plasje ‘Wyldemerk’ aangekomen, zien we twee mensen naast hun Canadese kano staan, in het water, naast een boom. We zien de kano vol water en hun spullen deels op de boom. We roepen of alles goed gaat en we lijken er uit op te maken dat dat het geval is. Na een kleine twijfeling keren we toch om, we kunnen beter even helpen! Peter en Trudy hadden bedacht een Canadese kano te huren, want die slaat niet zo snel om… Grapje, dat lukt dus makkelijker dan verwacht. Ik pak de telefoon aan en de autosleutel en een stapel pasjes. Alles is doorweekt en ik maak het met mijn handdoek zo goed als het lukt droog. Ondertussen springt Wilco het water in om te helpen de kano om te draaien zodat al het water er uit kan. Gelukkig hebben Peter en Trudy lol, wij ook en zijn ze blij met onze hulp. Ik schiet ondertussen wat foto’s en stuur hen die later toe, zodat ze thuis nog een mooi verhaal kunnen vertellen.

We varen verder. De zon schijnt. Wij genieten. Tot we op het grote meer aankomen… De golven slaan tegen de boot, spetters vliegen de boot in, de wind waait hard en wij weten niet hoe snel we een trui aan moeten trekken en handdoeken om ons heen moeten slaan. Maar we moeten nog ver over dat grote meer. Door en doornat en best koud worden we en ik vind het zelfs even eng worden. Met mijn onhandigheid zou de boot omslaan met zulke golven, maar gelukkig zit Wilco ook in de boot en is hij wat handiger dan ik. Na een lange, barre tocht varen we een zijwatertje in en per direct is het water weer rustig, schijnt het zonnetje en kijken we elkaar stomverbaasd aan: ‘huh? Was het gewoon dit weer? Heel gek!’ Maar fijn wel, want dit bevalt veel beter. Zonder gekkigheden varen we precies om vijf uur weer het haventje in en hebben we de tocht van 4,5 uur ruimschoots binnen de tijd gevaren, zelfs inclusief het redden van mensen. En of wij dat kunnen…

Terschelling

En dan is het zondagmorgen tijd om terug te gaan naar Terschelling, maar daarover meer in mijn volgende blog!