Terschelling en Laren

2020…

Wát een jaar zeg. Volgens mij beginnen veel blogs in dat jaar met deze woorden. Het welbekende coronavirus kwam met alle gevolgen van dien. Ach, voor mij veranderde er niet zo heel veel, als alleen dat de sportschool twee keer dicht ging, uit eten veranderde in afhalen en naar het buitenland gaan niet meer mogelijk was. Nederland werd daarom volop ontdekt en wat is Nederland toch mooi en wat is er veel te ontdekken!

December kwam in zicht. De drukste maand in het notariaat. Het is de maand waarin ik geen afspraken plan, mijn moeder de vriezer vol eten stopt, zodat ik niet hoef te koken, en waarin blijkt dat stress hele gekke dingen met je lijf doet. Collega Grada had ontslag genomen en vertrok eind november. Dat wisten we gelukkig goed op tijd en daar werkten we naar toe: Grada liet al haar dossiers goed verzorgd achter en ik was er klaar voor om de lopende dossiers over te nemen. Het was me een maand zeg: werken, slapen, eten, herhalen… En tussendoor was er dat gekke gevoel, zo zonder Grada. Het was stil zonder haar, lang niet zo gezellig en alsof je een stukje ‘samen’ mist om zo’n drukke periode door te gaan. Saamhorigheid, het delen van een ervaring, ergens samen voor gaan en dat afsluiten.

Je begrijpt wel hoe uitgeput ik ben aan het einde van zo’n maand. Kerst en Oud[e-38]Nieuw doen me niet zoveel meer dan. Ik wil uitrusten. Alleen maar uitrusten. Niks anders dan uitrusten. Geen make-up op, geen mooie kleren aan, maar gewoon in m’n Tokkiekloffie op de bank met m’n haar alle kanten op. Op die dagen even naar mijn ouders en verder hang ik op de bank met Netflix en boeken.

Dit jaar was anders en wilde ik ook anders. Ik zag al lang geen kerst met de hele familie voor me, zo in deze coronatijd. En dus boekte ik een paar maanden geleden twee weekendjes weg. De dagen vielen ook gunstig dit jaar met Kerst en Oud[e-38]Nieuw. Waar ik dan precies heen wilde, wist ik in eerste instantie eigenlijk ook nog niet. Totdat Marloes (van Eilandmeisje) op Instagram een bericht zette dat de hele maand december vrij was voor Eilandhuisje op Terschelling. Nou, laat Terschelling op dit moment even één van mijn lievelingsplekken zijn! En dus boekte ik per direct dit super knusse en fijne huisje voor de kerstdagen!

En zo zaten we op Kerstavond op dat fijne eiland. Het weer zat mee en zo fietsten we het halve eiland weer rond op de tandem, goed ingepakt tegen de kou. Eilandhuisje staat zo ongeveer tegen De Boschplaat aan, vlakbij de duinen en ook vlakbij de Waddenzee. Perfecte locatie dus! Dat er dan op zaterdagavond ook nog een storm arriveert, dat maakt zo’n weekend dan toch wel compleet zeg. Voor zondagochtend stond er een paardrijtocht gepland en dus moesten we die storm wel in. Een glimlach van oor tot oor om in dit weer een bucketlist dingetje af te mogen strepen. Voor Wilco overigens iets minder, haha, het is niet bepaald een bucketlist dingetje voor hem en al helemaal niet in dit weer. Maar uitgewaaid zijn we zeker en compleet uitgerust stapten we maandagochtend weer op de boot. Op naar een laatste paar dagen hard werken voor mij.

Aanrader hoor, Eilandhuisje: een platenspeler, een typemachine, het weerbericht luisteren vanuit De Brandaris. Helemaal uniek en toepasselijk op deze plek.

Voor Oud[e-38]Nieuw boekte ik Het Bloemenhuisje bij B[e-38]B De Brenschutte in Laren (Achterhoek). Annemiek heeft daar een B[e-38]B en een klein huisje. Het huisje is heerlijk licht en heeft me een uitzicht over de weilanden, echt genieten! Een plek om helemaal tot rust te komen. Gelukkig kan ik wakker blijven tot 00.00 uur en zien we nog wat mooi vuurwerk. Zonder vuurwerk is Oud[e-38]Nieuw ook geen Oud[e-38]Nieuw hoor! M’n eerste Oud[e-38]Nieuw op korte broek trouwens, want dit huisje heeft een houtkachel. Dat vind ik fantastisch, het geeft zoveel sfeer en warmte. Maar ik heb het snel warm, dus de korte broek mag aan. De Achterhoek is trouwens ook een prachtige omgeving. Er staan hier veel oude, opgeknapte boerderijen. Net waar ik gek op ben, dus ik kan m’n lol op hier met rondkijken naar mooie huizen. Met het ontbijt kan ik m’n lol trouwens ook op, want laat dat maar aan Annemiek over. Ze maakt veel zelf en dat is goed te proeven!

Uitgerust dus weer op weg naar huis. Hopend op normalere werkweken. En uitkijkend naar een nieuwe collega die binnenkort weer de afdeling ondernemingsrecht komt helpen. Vooral ook op naar een beter jaar, waarin we weer vrijheid krijgen en Wilco en ik weer naar het buitenland kunnen. Nederland is mooi en was heerlijk om in dit jaar te ontdekken, hoewel verplicht. Maar het buitenland trekt toch echt weer en dus hoop ik een volgend bericht weer vanuit het buitenland te kunnen schrijven.

Ik wens jullie een sprankelend en liefdevol 2021!