De Ardennen

'Nooit meer naar huis' is natuurlijk niet haalbaar, dus als we die dag al rond drie uur weer terug zijn op de camping ploffen we eerst eens op het terras,, maar dan is het tijd om toch echt een stukje al richting huis te rijden, naar Houffalize, in de Belgische Ardennen. In en rondom Houffalize zijn we al vaker geweest om te mountainbiken. Een echte aanrader als je van mountainbiken houdt!

We hebben een huisje gehuurd op het park 'Les Cabanes de Rensiwez', een ruim opgezet park met superknusse houten huisjes. Je kunt huisjes huren aan het riviertje, op de heuveltop en op de heuvel. Werkelijk waar een fantastisch mooi park, zeker als je het nieuwe deel ziet! Het is zeker de moeite waard om de website eens te bekijken.

Wat is zo'n huisje dan opeens luxe zeg na twee nachten in een tentje. We hebben een bank en een kitchenette, een eettafel, een badkamertje en een bed waar we 'u' tegen zeggen! Heerlijk is dit en die nacht slapen we totdat de wekker gaat. Tijd om het ontbijt te halen bij de receptie en wat hebben ze dat leuk gedaan zeg. Als je ontbijt besteld, krijg je dat in een picknickmand, compleet voorzien van alles: eitjes, yoghurt, koffie, beleg, broodjes etc. Die middag vermaken we ons in Coo en maken we nog een fikse klim op een berg, terug pakken we de kabelbaan, want ik sta te tollen op m'n benen. Onderschat The Packrafttrail dus niet!

's Avonds besluiten we nog een wandeling te doen vanuit het huisje. Op mijn telefoon heb ik namelijk een wandeling gevonden van drie kilometer, prima te doen dus. Denk je. De vijf biertjes die Wilco die dag op had, waren binnen tien minuten compleet verdampt. Het is een mega zware wandeling en we vragen ons de eerste 1,5 uur echt af waar we aan begonnen zijn. Steile klimmetjes, afstapjes waarvan ik denk 'hoe dan?', door de waterkant, langs afgrondjes. Als ik merk dat zelfs Wilco steeds stiller wordt, weet ik niet zeker of ik het nog wel zo leuk vind. Maar goed, terug gaan is ondertussen ook geen optie meer. En als ik op m'n telefoon kijk, schiet ik bijna in de lach. De wandeling is helemaal geen drie kilometer, maar drie mijl! Dat betekent bijna vijf kilometer! Gelukkig lijkt het op de kaart dat het tweede deel beter en makkelijker wordt en zo geschiedde. Een uurtje of drie later zijn we terug en we slapen die nacht als een blok. Het is 10.15 uur voordat we wakker worden.

Een dag regen. Bah! Maar ook al zijn de lichamen moe, een dag binnen zitten gaan we niet doen. De regenpakken zijn niet voor niks aangeschaft en dus huren we elektrische fietsen bij Houffa Bikes (werkt echt super bij die man!). We fietsen een kilometer of 40 en uiteraard krijgen wij het weer voor elkaar om meer off road te rijden dan over normale wegen. Die dates met Suus zijn niet altijd saai, zo blijkt alweer voor de zoveelste dag op rij.

We denken de laatste avond af te sluiten in een restaurantje dat niet in het toeristische Houffalize ligt. Maar dat blijkt een grap:

- U heeft niet gereserveerd? Nee, dan hebben we geen plek.

- Laatste klant om 18.00 uur.

- Wij zijn een café en hebben alleen bier.

- Hier zit geen restaurant meer blijkbaar.

- U mag hier eten, maar we hebben alleen gehaktballetjes en kippenpastei.

- U mag hier eten, we hebben nog één tafeltje vrij. De rest van de gasten zijn hotel gasten en die krijgen allemaal hetzelfde menu. Dus dan eet u gehaktballen.

- Nee, geen plek meer.

Goed. Na een lange rit en heel wat restaurants verder, belanden we in een brasserie in Houffalize, waar het eten overigens heerlijk is! Zoals mama altijd zegt: als je maar honger hebt, lust je alles. En honger hebben we na die zoektocht. Maar niks ten nadele van deze brasserie, want het eten smaakt echt hartstikke lekker.

Nog één ontbijtje en dan toch echt op naar huis...