Slovenië - De zipline

In Slovenië komen we terecht in het plaatsje Bovec, aan de voet van Nationaal Park Triglav. We komen in het donker aan op Kajak Kamp Toni. De weersvoorspelling geeft twee dagen regen aan en we besluiten die dagen hier uit te zitten. Even twee dagen rust is eigenlijk ook wel prima; we hebben de afgelopen tijd zoveel gezien, gedaan en beleefd.

De volgende middag besluiten we een wandeling te maken. We zitten aan de Soča rivier en daar blijk je prachtig langs te kunnen wandelen. Het moment dat we de rivier zien, zijn we verliefd op Slovenië. Wát een prachtig land: de rivier is smaragdgroen en is op sommige plekken best ruig. De natuur er om heen is prachtig en op diverse plekken zijn er hangbruggen over de rivier. We kijken naar de kajakkers en rafters en besluiten dat we de komende dagen actief gaan doen als dat qua weer mogelijk is. Bovec blijkt de beste plaats hiervoor, het plaatsje zit vol kantoortjes die buitensportactiviteiten aanbieden: raften, kajakken, ziplinen, mountainbiken, canyoning en ga zo maar door. Wij boeken de zipline voor de volgende ochtend, maar eerst is het tijd voor huishouden: er moeten wassen gedraaid worden, afwassen, opruimen, wc leeg maken, camper vullen met water en het vieze water moet er uit. O, en vergeet niet: we hebben douches op de camping, dus we kunnen eindelijk uitgebreid douchen!

De volgende ochtend moeten we om 8.45 uur bij Zipline Slovenia Adrenalin Park Bovec zijn om te ziplinen. Het is dus weer eens tijd om een wekker te zetten. We melden ons bij het kantoortje die deze activiteit regelt en we blijken bij een groep van zo'n 15 Slowaakse mannen te zitten. Natuurlijk. Geen probleem joh. Ik. Als enige vrouw. Tussen 18 bomen van mannen. Uiteraard. Dat heb ik weer. Maar ik laat me niet kennen en we klimmen in één van de drie jeeps die klaar staan om ons naar een hoog punt in de bergen te brengen waar de eerste zipline begint. Die rit met de jeep duurt zo'n 15 à 20 minuten en is al een beleving op zich. Die mannen weten hier van sturen en de 4x4 doet z'n werk. We scheuren alsmaar naar boven over een bergpad, met een rotgang door de bochten ook. Ondertussen heet ik trouwens Maxima. Onze gids Nicolas vraagt waar wij vandaan komen en als hij hoort dat dat uit Nederland is, geeft hij aan dat hij uit Argentinië komt, waar onze koningin vandaan komt. Vanaf dat moment heet ik Maxima, maar om heel eerlijk te zijn: tijdens het ziplinen en de activiteit waar m'n volgende blog over gaat, voel ik me verre van Maxima. Ik zie er niet uit, doe genante dingen, maar geniet wel meer dan ik aan jullie over kan brengen.

Het zipline parcour gaat door de bergen en blijkt het grootste ziplinepark van Europa te zijn. Na een uitleg en oefenlijntje gaan we naar de eerste zipline en je snapt het al: Maxima mag als eerste, want vrouwen gaan voor. Shit! Maar voor ik het weet, raas ik over het lijntje naar de overkant. Ik gil het uit van de adrenaline die los komt. Alle mannen, die dus nog allemaal staan te wachen, moeten daar om lachen, maar wacht maar, zij moeten zo nog en ik lach me daarna rot, want écht: mannen kunnen ook gillen blijkt wel! Wat wil je ook: het gaat met een rotgang, de lijn is lang (de langste is 800 meter!) en je hebt uitzichten waar je u tegen zegt. Soms is het uitzicht ook weg en dat is ook het gillen waard. Door het slechte weer hebben we met regelmaat dat we door een wolk heen vliegen. Je zit dan dus in hele dichte mist en het beneemt je je adem, zó benauwend en tegelijkertijd ook zó bijzonder en mooi. En je vraagt je af of je de gids aan de overkant wel op tijd kunt zien, want hij moet het teken geven dat je moet afremmen! Haha, maar natuurlijk zie je die net op tijd, zodra je uit de wolk vliegt, want anders laten ze je namelijk niet naar de overkant komen...

Vijf lange ziplinen gaan we af, waarbij Nicolas en zijn collega ons supergoed begeleiden. Ze zitten vol humor, maar je merkt ook aan hen dat ze héél goed weten waar ze mee bezig zijn en ook bloedserieus zijn. Die Maxima en haar 16 mannen hebben ze super goed onder controle. Overigens werd m'n dag helemaal goed gemaakt toen de ene gids aan me vroeg wat voor werk ik deed 'of dat ik nog studeerde'. Heb hem maar eerlijk mijn leeftijd verteld en aangegeven wat voor werk ik deed, maar mijn dag kon natuurlijk niet meer stuk.

Na de zipline razen we weer naar beneden met drie jeeps. Was het op de terugweg vrij stil in de jeep, nu wordt er volop gekletst en gelachen. De spanning is weg.

In de adrenalinekick besluiten we morgen te gaan kajakken en boeken dat dan ook direct. We krijgen te horen dat het niet helemaal zeker is of het doorgaat. Door de regen van de afgelopen dagen staat het water in de rivier hoog en is het erg wild en om dan als beginner het water op te gaan, is niet verstandig. We kunnen dus de volgende ochtend een telefoontje verwachten over de planning. Prima, wij gaan eerst een middag bijkomen van de zipline in de camper, want het regent ondertussen pijpenstelen. De volgende dag horen we dat daarom de middag shift van de zipline niet door is gegaan. Geluksvogels dat wij weer zijn geweest!