De wijnboerderij

Die nacht bij Montesoffio slapen we met ramen en deuren open, wát een verschil met de vorige nacht. Bij Anja kopen we nog wat van hun eigen producten: wijnen, jam, honing en olijfolie en dan kunnen we weer op pad!

Wilco wil naar zee en ik zeg natuurlijk geen nee. Het weer is heerlijk en we komen terecht in Fano. Eerst tijd voor een wandeling langs de zee en dan krijgen we toch echt zin in eten. We ploffen bij een cafeetje neer en voor tien euro hebben we allebei latte macchiato en ieder twee broodjes. Daar kunnen we de camper niet voor overhoop halen.

Ik heb nog een camperplaats achter de hand en daar gaan we heen. Dat is niet te ver rijden en zo is er tijd om vanmiddag even een rondje met de fiets te doen. We rijden naar Roncofreddo, waar de wijnboerderij van de familie Gobbi ligt. Als we de oprijlaan op moeten rijden, twijfelen we even: is dit wel een camperplek? Het is zo groot en luxe hier... Als we de hoek om rijden, zien we al een camper staan, we rijden er heen en er komt direct al een man op ons af. En dan zien we het plateau dat we oprijden, dit uitzicht! Wat de .... Dit is niet normaal! Ik spring uit de camper en vraag aan de man of we hier écht mogen overnachten. Jazeker! We staan met onze mond open. Of we ook mee willen eten vanavond? Ehm, ja, prima!

Het uitzicht is giga, tot ver over zee! De man vertelt dat ze naar Venetië kunnen kijken en dan zo'n 300 kilometer aan kustlijn, dus ergens tot aan Ancona. Gigantisch dit! Een tweede topplek, zo na die rotnacht in Zuid Italië. We hebben dit verdiend.

We gaan een stukje op pad met de elektrische fiets, maar dat blijkt lachwekkend. Er moet gigantisch geklommen worden en ook gigantisch gedaald. In een afdaling stap ik zelfs af, want met de gewone fiets en zo'n grote mand voorop, zie ik het niet meer zitten. Dan nog een enorme klim, waar stukken van 18 procent in zitten. Bezweet en hijgend komen we boven aan. Dit is eens wat anders dan de paadjes in Nederland!

Terug bij de camper genieten we van het uitzicht, doe ik een lesje yoga en kunnen we om zeven uur aanschuiven voor het diner. De man kookt heerlijk en we krijgen al hun wijnen te proeven. Dit wordt op meer plekken gedaan: je kunt gratis overnachten en dan eet je tegen betaling mee en kun je producten van de boerderij kopen. We nemen een paar producten mee en als we er de volgende ochtend achter komen dat we dus gratis mogen staan, kopen we nog wat producten bij. Want gratis staan op zó'n uitzonderlijke plek... 's Avonds kijken we een uur lang naar al die lichtjes die we kunnen zien van al die huizen waar we overheen kijken en naar de onweer die aan ver voor ons in de lucht hangt. Onvoorstelbaar dit in Nederland.

We besluiten om de volgende dag naar Slovenië te rijden. Dat land staat al erg lang op m'n lijst en m'n gevoel zegt dat Wilco het daar ook mooi vindt. Dat blijkt. Het land met het slechtste weer, daar brengen we onze langste tijd door.