Het meer van Bled

Het is tijd om verder te trekken, het einde van de vakantie komt in zicht en het idee is om via Oostenrijk naar huis te rijden. Daar is het nog grotendeels regenachtig en van verschillende kanten horen we dat we zeker even naar het meer van Bled moeten gaan. We besluiten dat dat wel een goed plan is, want daar hebben we nog wel een dag de tijd voor.

Maar voordat we daar komen, is de dag al grotendeels voorbij. Eerst even uitchecken bij de camping. Dat kost wel wat, we hebben hier immers vier nachten gestaan! De plek waar we het langst zijn gebleven. Aan de andere kant: als je elke dag doorrijdt, ben je dezelfde kosten kwijt aan benzine, dus het maakt ook niks.

Dan rijden via de Vrsic-pas richting Bled. Dat is de kortste weg ook en we zitten vanaf de camping al op die weg. De Vrsic-pas is een bergpas met 50 (!) haarspeldbochten en tevens de hoogste bergpas van Slovenië. Hoewel we dachten 'even' naar Bled te rijden, gaan we in een lagere versnelling en verbazen we ons de hele weg. Wát een natuur hier in het Nationaal Park Triglav! Prachtig! We nemen alle tijd en verbazen ons misschien nog wel het meeste over de wielrenners die naar boven fietsen. Je hebt nogal een klim en een afdaling in het vooruitzicht.

Daarna rijden we door naar de Vintgarkloof. Dat is een 1,5 kilometer lange kloof met een wandelpad daar doorheen, langs een woeste rivier op. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Volgens mij betalen we tien euro per persoon om een stukje natuur te zien, maar goed, daardoor kom je wel op een goed onderhouden pad, waar je anders gewoonweg niet had kunnen komen. Ik wil niet weten hoe druk het hier in het hoogseizoen is, maar het is nu goed te doen. Het pad is eenrichtingsverkeer en voor de terugweg kun je twee wandelingen kiezen, een rode en een groene. Ik vraag na wat het verschil is en de groene blijkt langer, maar mooier; die wordt het dus! Die wandeling is ook echt prachtig. Het eerste stuk gaat door het bos en is hartstikke pittig, want er zit een fikse klim in! Na de klim hebben we opeens een geweldig uitzicht over een vallei. Daar zit ook horeca, waar we ons eerste ijsje van de vakantie kopen en daar ook fiks voor betalen. Nou ja, fiks... na Italië en deze dagen in Slovenië zijn we ook niet veel meer gewend qua prijzen en is het gewoon wennen als je weer in de 'normale' of toeristische wereld terecht komt. En terwijl we langs de heuvel op langzaamaan naar beneden lopen, blijven we uitzicht over de vallei houden. Volgens mij zijn we in totaal een kleine drie uur onderweg geweest, met dan de kanttekening dat je niet in volle vaart deze wandeling wandelt. Je hebt veel te zien, zeker in de kloof, waar je het liefst van elke meter een foto zou willen maken. Daarnaast heb je het na de klim ook echt wel even verdiend om van het uitzicht te genieten en iets te halen bij de horeca. Het is echt wel een aanrader om deze wandeling te doen, maar in het hoogseizoen zou ik je aanraden om héél vroeg op pad te gaan. Kom je er trouwens met een camper dan kan het zijn dat je teruggestuurd wordt naar een parkeerplaats die iets terug ligt. Prima te doen, maar het werd ons niet zo netjes meegedeeld en wij begrepen niet waarom we niet op de dichtstbijzijnde parkeerplaats mochten staan, er is toch gewoon plek? De man van de camper parkeerplaats was gelukkig wel hartstikke aardig en we hebben onze camper met alle liefde bij hem achtergelaten voor vijf euro.

Bled en zijn meer liggen vier kilometer verderop, dus daar zijn we zo. Via de bovenkant van het meer rijden we naar de camping die aan de westkant van het meer ligt. Zodra we bij het meer aan komen, is het toeristisch, druk en niets in ons zegt: WAUW! We worden wat stil, rijden door naar de veel te grote en veel te drukke camping, waar we bij de receptie te horen krijgen dat er geen plek meer is om vannacht te overnachten. Alsof het weer zo moet zijn mensen... Stilletjes stappen we weer in de auto, verdwaasd door alle drukte. Even niet doorhebbend wat er nu precies gebeurd en aan de hand is. Van de receptie hebben we een andere camping doorgekregen en via de onderkant van het meer rijden we die richting op. Terwijl we daar rijden kijken we elkaar eens aan en zeg ik zacht: dit is niet onze plek hè...?! Nee, beaamt Wilco, het is te druk, te toeristisch en ik heb geen WAUW gevoel... Zullen we dan anders vast een stuk richting Oostenrijk rijden? Ja! Stel de navigatie maar in, krijg ik te horen. En binnen vijf minuten na onze verdwaasdheid op die camping zijn we onderweg naar Oostenrijk!

Wat is die flexibiliteit van een camper toch fijn en wat is het fijn om samen met iemand op pad te zijn die hetzelfde zoekt als jij! Nog geen uur later rijden we de grens met Oostenrijk over. Op naar nieuwe avonturen!